coś xd

Na tym blogu, będę strać się co tydzień w poniedziałek coś dodawać, czyli 4 posty na miesiąc. Plus jeden rozdział ekstra. :P
Kolejny rozdział już 04/11/2019r.


Zapraszam na mój stary blog.... 

Dawno niczego nie dodawałam.





https://nowypodrwy.blogspot.com/2019/10/rozdzia-68.html


Ps. Wkrótce zacznę z nowym blogiem xd 

Rozdział 29 ( sezon 2 odcinek 13)

Damiano i Ellen właśnie wyszli z lotniska, złapali szybko taxi po czym pojechali do szpitala w którym leżała ich córka. Ellen nie mogła się uspokoić i ciągle płakała. jak mogła być taka wyrodną matką, jak mogła zostawić ją i Vanesse samą i wyjechać sobie na poszukiwanie kość, jak mogła. Jeśli ona umrze nie wybaczy sobie. Kiedy dojechali do szpitala i zobaczyli transparenty byli w szoku. Wszyscy byli za Laurą. A nie wiedząc że to jej rodzice przepuścili ich by weszli do szpitala. Zobaczyli multum dzieciaków i transparenty z napisem ,,Laura wracaj do nas!, kochamy Cię”. Weszli szybko z bagażami by zapytać pielęgniarkę o to gdzie ją 

znajdą. Ona wskazała im pokój Bylo późno minęło dobre dwa dni od wypadku dziewczyna, a widok jaki ujrzeli odjął im mowę. Zobaczyła trzy postacie. jeden rudy chłopak trzymający ich córkę za rękę.

 Vanesse trzymającą głowę na jej pościeli. Trzymając Lau za  drugą rękę. Matka jak i ojciec dziewczyn się po płakali. Czym obudzili młodzież

-Mamo tato * wrzasnęła Van przytulając ich mocno do siebie. * Jest źle jest naprawdę źle * powiedziała to dziewczyna w tej samej chwili zajrzał do nich lekarz. Matką usiadła przy łóżku i głaskała twarz swojej córeczki. 

-Próbuje tą trójkę namówić by poszli się  przespać już drugi dzień próbują obudzić dziewczynę. Za wszelką cenę.

-Nie opuścimy jej * powiedział Rudzielec czym dostał plusa u Państwa Marano.

-chce z Państwem porozmawiać

-Dobrze dzieciaki pilnujcie jej a jak wrócimy to się wymienimy* powiedział Damiano . Po czym pocałował Laurę w czoło i czule pobłyskał po policzku. Za to Ellen jak i Vanessa nie chciała opuszczać swego dziecka. Głaskała ją po twarzy. po rękach prosząc w myślach by do nich wróciła. Jednak z płaczem poszła za mężem i lekarzem.

-Proszę mówić.

-Dobrze, ale  niech Pani weźmie * powiedział wiedząc jak zachowywała się córka kiedy dowiedziała się o siostrze. Ellen bez mrugnięcia okiem wzięła tabletki i popiła wodą.* Podczas operowania Laury, uratowaliśmy jej Wątrobę, wszystkie żebra ma złamane wiec ciągle je pilnujemy by zrosły się na nowo. Myśleliśmy że ma połamany kręgosłup na szczęście nic mu nie jest. I tu właśnie kończy się dobra nowina.W tym 


momencie załamią się Państwo pewnie tak jak córka.Laura przestała walczyć, podczas operacji dwa razy próbowaliśmy ją ratować. Robiliśmy wszystko na żywca a dziewczyna wcale nam nie pomagała, tetno jak i serce przestało reagować.  Nie mogliśmy jej uśpić bojąc się że jej serce, które naprawdę bardzo wolno pracuje przestanie z nami współpracować, podłączyliśmy ją do maszyny. Kiedy dostała kroplówkę dostała się do środka jej krew. Nic ją nie wzmocniła. Problem polega na tym że Laura nie walczy, ona się już poddała. Nie chce współpracować, wydaje się jakby pogodziła się z tym że umrze. I to właśnie chciałem Państwu  powiedzieć. Laura nie chce walczyć, zasnęła. Tak nazywamy ten etap. A jej słabe serce nie pompuje tak jak powinno, jest podłączona do maszyny. 


Laura zapadła w śpiączkę. Daje jej rok czasu, bo tyle maszyna będzie potrafiła  jej pomóc jeśli się nie przebudzi, odłączamy ją. A to oznacza że Laura umrze.

-moja córką jest roślinka?* zapytał Damiano bo jego żona nie mogła nic powiedzieć

-Tak decyzja należy do Państwa. Czy pozwalamy jej dobrowolnie umrzeć odłączając ją od komputera. Przypominam ona już nie walczy. Czy zostawiamy ją modląc się by się obudziła.?.* Ellen w tej właśnie chwili zemdlała. Przez co lekarz wraz z Damiano zabrał ją do łóżko szpitale i wywiózł na sale gdzie poprosił pielęgniarkę by jej pilnowała. Damiano również nie panował nad płaczem.

-Wiem że to bolesne, ale czy chce Pan widzieć jak Pana córka umiera każdego dnia... Przez ten rok? * spojrzał się na lustro pokazujące pokój jego córki. Na leżącą śpiącą jego córkę. I drugą która z płaczem coś jej tłumaczyła. 

-nie daje Pan szans jej na przeżycie?

-Nie, w tej chwili nie, dawałem jej, niech Panu uwierzy kiedy ją ratowałem miałem nadzieje, przecież to młoda dziewczyna ale kiedy musieliśmy ją podłączyć do komputera, bo po raz pierwszy jej tetno  zasłabło straciłem. Straciłem jakie kol wiek nadzieje.* Powiedział zostawiając Pana Marano samego, więc wszedł do pokoju. 

-Z tego jak Laura mi opowiadała jest was znacznie więcej gdzie reszta..?No i wasi chłopcy? * zapytał na wstępie..

-Obie zerwałyśmy, to byli bracia * powiedziała dziewczyna patrzyć na przyjaciół. * Chodzicie niech tata po będzie trochę z Laurą. * Raini szybko skapowała o co chodzi ale Calum nie chciał za bardzo wyjść z pokoju.

-Wrócimy tutaj spokojnie wrócimy. * powiedziała jedna z brunetek do niego po czym wyszli.

-Proszę was * odparła Raini na co wszyscy wyszli z domu. 

 -Musiałam stamtąd  wyjść, ale chodziło tylko.... Obiecajcie mi że rodzina Lynch nie dowie się o wypadku * wypaliła Marano. 

-Ale Van przecież gazety? * powiedział Calum. 

-Nie interesuje mnie to. Mają nie dowiedzieć się od was rozumiecie?, nie wolno wam z nimi rozmawiać, ani Ross Lynch, ani Rik Lynch ani nawet Rydel Lynch rozumiecie?!

-A co z dzieckiem Rika? * znów wypalił nie wiadomo skąd Calum.

-Jakie dziecko?, przecież to nie jego dziecko Calum! * rozejrzała sie we wszystkie strony * To moje dziecko i.... Tego też nie wolno mu wiedzieć. Nie chce dziecka i być może nie zostawię go.

-Co ty gadasz za głupoty * Odparła zła Raini. 

-No właśnie Van co ty gadasz?! * za plecami brunetki stała jej matka. 

-Mamo, proszę Cie * odparła brunetka 

-Jesteś w ciąży?

-Nie mogliście powiedzieć mi że mama jest z tyłu!!.>? * odparła wkurzona brunetka w stronę swoich przyjaciół. * Tak mamo jestem. 

-A ojcem dziecka?

-nie ważne

-Powiedz

-nie powiem

-Boże to akurat możesz powiedzieć swojej Mamie. 

-Ojcem dziecka jest Rik Lynch

-To ten chłopak z którym byłaś  w związku?

-Tak to on, jakiś czas temu rozstaliśmy się i nie chce do niego wracać

-Przecież byłaś taka zakochana

-Mamo, to nie ważne dla mnie liczy się tylko Laura

-Kochanie, czy chcemy czy nie jesteś w ciąży a to wielkie wydarzanie

-Nie rozumiesz że jeśli nie pozwolimy łaskawie Laurze odejść z tego świata to umrze kiedy  będzie to  mieć 3 miesiące?. To Bóg zabierze ją w zamian za dziecko. Nie chce go!!! 

-Van skarbie * matka ją mocno do siebie przytuliła obie zaczęły płakać.

-Laura nie umrze, myślisz że pozwolę jej się poddać?, mowy nie ma będę siedzieć tutaj ten jebany rok i czekać a moje dziecko się wybudzi

-Nie,* załkała brunetka * nie pozwolisz jej

-A co ty sobie myślisz?. Laura nie umrze....

*Perspektywa Rossa *

Mieliśmy dzień spokoju nareszcie  pomyślałem oglądając swoje i zdjęcia Laury. Tak strasznie za nią tęsknie, a teraz kiedy gazety zaczęły

-Ross * wrzasnął Rocky przez którego spadłem z łóżka

-Co się dzieje 

-Patrz * powiedział pokazując mi okładkę gazety na smartfonie. Była na nim Laura, ucieszyłem się na jej widok, jednak podpis..... 

 ,,Laura Marano znana modelka, aktorka i piosenkarka w wylądowała w ciężkim stanie w szpitalu „

-Daj tel!!! * powiedziałem zabierając mu go i czytając co o niej napisali. Reszta się do mnie doczepiła.

,,Laura Marano, wczoraj w godzinach po południowych została potrącona przez pijanego kierowce. Jak na razie wiemy tylko że jest  w ciężkim stanie. Dowodzi to film zrobiony w szpitalu z udziałem jej siostry.''

-To Vanessa Marano. Co dzieje się z Twoją siostra?

-nie powinno Cię to interesować to miejsce dla rodziny nie redaktorów * odpowiedziała dyżurna pielęgniarka.

-A widzi Pani co dzieje się przed szpitalem?

-Tak widzę, jednak to nie miejsce i czas by robić sobie wywiady

-Vanessa co dzieje się z Twoją siostrą *Widząc Van, Rik się za cały najeżył. Oczy opuchnięte przez łzy, smutna buzia i dalej płakała. 

-Powinniście iść

-Nie do póki nie dowiemy się co się dzieje

-Laura jest w ciężkim stanie *Odparła Van po czym odeszła. „

I Tego właśnie tylko się dowiedzieliśmy ciężki stan. Czyżby Laura Marano walczyła właśnie o życie?

Wyłączyliśmy video po czym każdy próbował dzwonić. Ja do Vanessy na zamianę z Rikiem. Rydel do Raini. Rocky wraz z El do Caluma. Żaden nie odpowiadał.

-Ja muszę tam jechać * odparłem chodząc zdesperowany po pokoju

-Dobrze wiesz że nie chcą Cie widzieć jak i mnie * odparł Rik

-Ja muszę wiedzieć co z Laurą

-Stary wiem... Ja też, ale rozumiesz że nas nawet nie wpuszczą, nie jesteśmy rodziną.

-mimo wszystko muszę muszę spróbował

-A co z koncertami

-Witajcie kochani * pojawił się nasz menadżer * Mam fantastyczną wiadomość, co wam tak nie do uśmiechu . Lik Vags chce być waszym producentem za nie całe 6 miesięcy będziecie nagrywać płytę * Nikt jednak nie zaczał skakać, patrzyłem na ekran tel dzwoniąc do Van....

Narrator

-On ciągle dzwoni * powiedziała Van patrząc na tel

-Odbierz

-nie nie mam ochoty, wiem że Laura też by tego nie chciała

-skąd  możesz wiedzieć skarbie czego chce Laura

-Mamo doskonale wiem co chce mała, odejść z tego świata! * I w tym właśnie momencie tętno dziewczyny jak na znak zaczeło  słabnąć przez co maszyna zaczęła piszczeć. Przybiegła do niej ekipa ratująca. Wypraszając wszystkich, Van została wyniesiona bo zaczęła piszczeć i płakać tak głośno że chce zostać że ojciec musiał ją wynieś.

-Tato, nie ja chce zostać zostać przy niej !!! * spojrzała na tel znów zaczał dzwonić.

-Ty skończony idioto, jak mogłeś ją zostawić jak mogłeś ona ona umiera!!!! * wrzasnęłam do tel po czym upadłam na ziemie bez siły moja malutka śliczna siostra... Moja Laura.....Pan Maron podszedł do niej

-Van proszę Cię uspokój się, chodzi * powiedział biorąc ją na ręce i mocno do siebie przytulając usiadł wraz z nią na krześle.

Raini chwyciła telefon i zaczęła mówić

-Ross

-Raini dzięki Bogu co tam się dzieje?

-Laura po wypadku samochodowym.... * powiedziała widząc że kolejni lekarze wbiegają do pokoju dziewczyny * Ross, Laura się poddała nie chce w ogóle walczyć. po wypadku miała operacje podczas tej operacji.....

-Daj ja mu powiem * powiedział rudzielec podchodząc i przytulając swoją dziewczynę  * Pod czas operacji Laura, przestała walczyć. Nie chce walczyć, lekarz powiedział że się poddała. Jest w bardzo ciężkim stanie, stary. Została w śpiące, bo jej serce prawie stanęło, nie potrafi sama oddychać, oddycha za nią maszyna. Problem polega na tym że jeśli nie zacznie walczyć, maszyna zostanie odłączona i dziewczyna odejdzie z tego świata. * Spojrzałem na lekarzy, dziewczyny płacząc wstały również Pan Damiano.

-Udało się maszyna znów jej pomaga. * wszyscy odetchnęliśmy.

-Ross, Ross  * przeraził się nie na żarty. Blondyn po drugiej stornie się nie odezwał rozłączył się..........

Rozdział 28 ( sezon 2 odcinek 12)

-Dobrze powiem. Zoperowaliśmy Laurę, ma połamane żebra, nie sprawną do końca wątrobę. Na szczęście nie usunęliśmy jej. I tu właśnie kończy się dobra wiadomość. Nie mogliśmy jej uśpić bojąc się że jej serce, które naprawdę bardzo wolno pracuje przestanie z nami współpracować, podłączyliśmy ją do maszyny. Dwa razy jej serce prawie stanęło, próbowaliśmy ją ratować. Nie powiem udało się nam, problem polega na tym że Laura nie walczy, ona się już poddała. Nie chce współpracować, wydaje się jakby pogodziła się z tym że umrze. I to właśnie chciałem wam powiedzieć. Laura nie chce walczyć, zasnęła. Tak nazywamy ten etap. A jej słabe serce nie pompuje tak jak powinno, jest podtoczona do maszyny....

-Chce Pan powiedzieć że * zaczęła Raini bo Vanessa zaczęła  płakać.

-Laura zapadła w śpiączkę. Daje jej rok czasu, bo tyle maszyna będzie potrafiła jej pomóc jeśli się nie przebudzi, odłączamy ją. A to oznacza że Laura umrze.

-Ma jeszcze rok?, ma rok by walczyć * powiedziała błagając przez płacz Raini.  

-Tak proszę Pani. Laura ma rok jeszcze życia.

-Życia jak roślinek? * odparł Calum.

-Tak, dlatego decyzja zostaje do podjęcia Pani i rodziców czy karzecie jej zacząć walczyć przez ten rok, czy spełnicie jej prośbę i pozwolicie odejść * Odparł a Vanessa upadła na ziemie i zaczęła mocno płakać. Calum z łzami w oczach próbował ją podnieść. Ale upadła też Raini mocno obejmując Van do siebie i również płacząc. Lekarz je opuścił

-Pozwolić jej odejść Raini, ona nie chce walczyć! * powiedziała to z ledwością Vanessa dziewczyna czuła jakby się miała udławić płaczem. Aż w końcu dziewczyna sama traci przytomność. Kiedy się budzi pyta tylko o siostrę

-Laura, Laura?

-Spokojnie Laura śpi

-Gówno prawda, Laura umiera * odpowiada hardo dziewczyna próbując wstać, ale jest podpięta do maszyny.  * co to?

-Podejrzewam że jest Pani w ciąży, dlatego hormony szaleją

-Moja siostra umiera, jest przed decyzją czy zostać czy iść, a pani śmie twierdzić że hormony

-Przepraszam, to ta malutka dziewczynka która trafiła wczoraj?

-Wczoraj?, to na ile ja straciłam przytomność

-na cały dzień, prawdopodobnie po tym jak dowiedziała się pani o niej

-To moja malutka siostrzyczka chce wracać do niej

-A co z dzieckiem?

-Laura zawsze będzie najważniejsza, po za tym, nie chce go jeśli mam stracić siostrę

-Jak Pani tak może

-Nie rozumie Pani, zawsze była tylko ona zawsze, byliśmy i jesteśmy jednością. Liczy się tylko ona. Jesteśmy siostrami

-Ale ona umiera, dobrze wie Pani że rok minie a wtedy pożegna się Pani z nią

-Dlaczego jest Pani taka pesymistyczna, Laura wstanie zacznie walczyć jestem tego pewna

-Proszę mi wybaczyć, ale to mało prawdopodobne tym bardziej że nie chce walczyć. Z tego co słyszałam to poddała się

-Jak ja zacznę walczyć to!!! * wrzasnęła Marano dlatego wbiegła do niej Raini. Która mocno ją do siebie przytuliła.

-Jak dobrze że się ocknęłaś, chodzi możemy wchodzić do laury, i dlaczego się darłaś?

-Bo Pani doktor twierdzi że jestem w ciąży

-Co?!

-I nie wierzy że Laura się obudzi, zróbmy te badania i chce iść do siostry bez jaki kol wiek rozmów * powiedziała wkurzona Van. * Rain zostań proszę musi ktoś przy mnie być, kiedy ciąża okaże się prawdą. * No i tak właśnie się stało. Van była w ciąży co w tej chwili nie było jej radością. Czyli co ma wybierać między życiem siostry a dziecka którego nie chce. Które nie powinno się pojawiać właśnie w tej chwili. Ale kiedy zobaczyła zdjęcia usg i tego że ktoś tam siedzi w jej brzuchu rozpłakała się. Szybko zeszła z krzesełka i pobiegła do toalety, tak właśnie zakończył się jej posiłek wczorajszego dnia. Szybko się wyczyściła i z łzami w oczach pobiegła do Raini by zaprowadziła ją do Laury.

-Teraz jest przy niej Calum

-Ja chce wejść Raini * odparła i otworzyła drzwi zobaczyła rudzielca całującego Laurę w głowę. Tak spokojnie leżała. Jakby sama wiedziała co się z nią dzieje.

-Laura, najbardziej na świecie chce tego być zaczęła walczyć. Dlaczego się poddajesz?, przecież nie skończyliśmy nagrywać Austin i Ally. Rozpoczęłaś nagrywanie drugiej płyty, pierwsza sprzedała się jak świecie bułeczki. Proszę Cię zacznij walczyć * chłopak się po płakał, płakał jak wszyscy tyle że siostra leżącej dziewczyny najbardziej cierpiała.. Wyszła z sali zostawiając rudzielca w opiece nad siostra.  Bóg kazał jej wybierać między siostra a dzieckiem a nie chciała tego. Chciała by te dziecko kiedyś tam pojawiło się, ale nie teraz może pojawić się za kilka lat. Jak pozna tego ideała. Zakocha się a on w niej, będą razem szczęśliwi. Nie będą widzieć świat po za sobą.A teraz czekało ją pogodzenie się ze śmiercią siostry. Tylko rok, tyle będzie żyć pod maszyną. A ona?, ona zostanie samotną matką. Gdyż ojciec dziecka ma ją w dupie. Nawet nie dodzwonił. Pobłyskała się po brzuchu. Ciągle płakała, mimo że dostała tabletki uspakające nie zagrażające płodowi.  *Tak bardzo Cię nie chce, jeszcze Nie czas byś się pojawił. Co ty sobie myślisz?, uciesze się że pojawisz się za 9 miesięcy wiedząc że moja siostra wtedy umrze. Kopał w kosz. Była wściekła. A łzy dalej nie chciały jej zlecieć. Wtedy spojrzała przez okno. Zobaczyła tłum dzieciaków fanów Laury. Trzymali transparenty wysoko w górze. Minał dzień. Ludzie dowiedzieli się o tym że Laura jest w ciężkim stanie. A właściwie mieli się dowiedzieć, dziewczyna szybko puściła swój brzuch.

-Witaj to Vanessa Marano. Co dzieje się z Twoją siostra?

-nie powinno Cię to interesować to miejsce dla rodziny nie redaktorów * odpowiedziała dyżurna pielęgniarka.

-A widzi Pani co dzieje się przed szpitalem?

-Tak widzę, jednak to nie miejsce i czas by robić sobie wywiady

-Vanessa co dzieje się z Twoją siostrą * Nie miałam sił odpowiadać, patrzyłam na napisy na transparentach ,,Laura jesteśmy z Tobą!, walcz tak jak zawsze, kochamy Cię”Spojrzałam na nich

-Powinniście iść

-Nie do póki nie dowiemy się co się dzieje

-Laura jest w ciężkim stanie * odparłam po czym odeszłam od nich z pielęgniarką, więcej nie muszą wiedzieć naprawdę. Ni muszą. Nie wiedziała jednak że wieść o tym że jej siostra jest tak ciążkiem stanie rozniesie się jak świeże bułeczki, a tekst i dziewczyna na okładce pojawi się w gazetach kolejnego dnia. By ktoś mógł ją zobaczyć.

Rozdział 27 ( sezon 2 odcinek 11)

Zajęłam się tak nagrywanie kolejnej płyty, że zapomniałam o bożym  świecie. Mój dzień wyglądał tak samo studio łóżko spać, studio, łóżko spać. Piłam kawę by coś trzymało mnie przy życiu. Nie jadłam tak jak powinnam. Może już dawno powinnam reagować na to że żyje?. Van zajęła się swoim serialem, bo teraz bez Rika nie miała nic ciekawsze do roboty i nie zauważała że coś ze mną jest nie tak. Raini odwiedziła mnie i prosiła bym trochę odpoczęła, bym trochę się uspokoiła jednak to ja ją próbowałam uspokoić tym że jest dobrze. Oj nie było. Wiec było wiadome że coś złego musi się  stać. Idąc do domu, nie spojrzałam czy coś jedzie, los chciał że przede mną pojawił się rozpędzony samochód. Uderzył we mnie, a uderzenie było tak mocne że odbiłam się od samochodu i przeleciałam dobry kawałem po jezdni. Wiedziałam że to koniec bo usłyszałam dawny teks który znałam na pamięć to nie mogło być realne.

,,Laura, wystarczyło spędzić z Tobą miesiąc, miesiąc rozumiesz?, I się zakochałem, dziewczyno ja szaleje na Twoim punkcie. Tak kocham Cię , kocham Cię naprawdę mocno czuje że to nie kolejne zauroczenie tylko to coś na wieki. Wiem jednak że nam nie wyjdzie. Wiem że to się nie uda, a to z Mia, jest takie realny, bezpieczne. Rozumiesz czuje że to z nią powinienem być. Przepraszam wiem że Cię ranię i dzięki bogu tego nie słyszysz nie chce być to wiedziała. Lepiej jak mnie nienawidzisz tak będzie nam po prostu łatwiej. To śmieszne wiesz, nie wyobrażam sobie Ciebie przy mnie, tak samo jak nie wyobrażam sobie  już życia bez Ciebie.  Kocham Cię Lauro Marono. Naprawdę mocno.'' No i dosłownie zasnęłam, przestałam istnieć, stało się to czego nie chciał Ross.

 <Narrator Sen  >

Sala operacyjna młoda dziewczyna na stole operacyjnym leży nie przytomna, maszyna podtrzymują ją w przy życiu,
 tętno słabnie, serce słabnie, najwyraźniej nie chce walczyć. Nie chce walczyć o życie. 
-Dziewczyno walcz !! * krzyczy jej lekarz do niej.
-Panie doktorze ona !!! * Ale nie zdąża nic powiedzieć, bo znów jej serce się próbuje zatrzymać. A gdzie indziej wszyscy się zastanawiają nad tym. A Van w poczekali wariuje wydzwania do  kogo tylko może. Nawet nie patrzy że dzwoni do swego eks chłopaka, Rossa, Rydel, Rockego czy Ell. Żadne nie odbiera.

-no tak mieliśmy się od siebie się oddalić. * powiedziała  po czym zadzwoniła do jedynej osoby wiedząc że odbierze od niej tel. Mama

-Mama *pisała przez tel* stało się coś nie dobrego, Laura miała wypadek, walczy o życie proszę przyjedz tak się boję że ją stracę. Błagam.

-Złapę pierwszy samolot i przyjadę z tatą, czekaj tam i nie panikuj.  * Jednak brunetka miała rację, bo lekarze operują dziewczynę blisko już 3 godziny i jeszcze nie zapaliło się światełko zielone oznaczjace koniec, chodzi w tą i powrotem. Na poczekalnie wbiega Raini z Calmem. Raini płacze nie wie jeszcze co się za chwilę się dowie.

-Van!! *wrzasnęła i przytuliła mocno przyjaciółkę. Przytulają się

-jak to możliwe że jeszcze nie wyszli z sali operacyjnej, coś jest nie tak * powiedział Calum patrząc na dziewczynę.

-Dzwoniłam do Rossa, dzwoniłam do Rika żaden nie odbiera dzwoniłam nawet do reszty, czy naprawdę żaden nie chce mieć nic ze mną wspólnego..>????

-Wiesz, nie tak dawno rozmawiałem z Rosem, teraz doszło do tego że oprócz koncertów mają też sesje, rozmowy z fanami, wywiady. Wiesz przez tą cała akcje z Mitchell nie ma kompletnie czasu.

-Calum, Laura umiera, jeśli kiedykolwiek ją kochał

-Problem polega na tym że nigdy jej nie kochał. Sam mi to powiedział, wydawało mu się że coś do niej czuje * Van zaczęła płakać. Zapaliło się zielone śwaitło. Wyszedł zespół ratowniczy wraz z lekarzem.

-Pani jest siostrą pokrzywdzonej?

-Tak to ja Vanessa Marano

-Czy rodzice są powiadomieni?

-Tak

-Jak szybko się pojawią?

-Jak tylko złapią samolot powrotny

-To źle to naprawdę źle

-Co się dzieje? Panie doktorze * zapytała Raini. Patrzyli błagalnie na lekarza, on jednak nie mógł nic powiedzieć

-Czekam na Państwa rodziców

-Proszę mnie nie olewać ale powiedzieć prawdę

-Nie...

-Laura jak i ja jesteśmy dorosłe, a ja jestem najbliższą osobą jej na świecie proszę mi powiedzieć

-Tak, a my jesteśmy jej przyjaciółmi dla nas też jest jak siostra

-więc chcemy wiedzieć, proszę nie obijać w bawełnę

-Proszę Panie doktorze, rodzice się pojawią pojawią się dzwoniłam do nich

Rozdział 26 ( sezon 2 odcinek 10)

-Laura, jest ok?.

-Ależ oczywiście, nie wiedziałam że mój kolega wrócił do eks dziewczyny i to mnie zaskoczyło. Czy możemy skreślić całkowicie ten mój szok z powodu jego szczęścia.? 

-Jasne nie będzie tego także spokojnie. No to dziękuje za wywiad.

-Ja też dziękuje * odpowiedziałam, szybko wychodząc ze studia. Nie wiem gdzie zmierzałam, wiedziałam jednak że nie chce nikogo spotkać z nikim rozmawiać z nikim  mieć do czynienia....

Tydzień później........

Van próbowała każdej metody, jednak żaden z Lynch od niej odemnie czy kogo kol wiek nie odbierał. Ja osobiście nie chciałam, bardzo nie chciałam rozmawiać a co dopiero mieć do czynienia z Rosem. Leżałam w łóżku, bo tak spędziłam pierwszy tydzień rozłąki. Patrząc w sufit, juz zdecydowałam, zdecydowałam że ja i Ross to przeszłość. I nie mamy sobie nic do powiedzenia. Więc cieszyłam się, tym że nie odezwał się a Van cierpiała przez to że nawet Rik nie chciał z nią rozmawiać...? Cieszyłam się tym że moje serce zostało złamane na połówki i tym że nikt go nie rozbuduje?.

-Laura masz gościa * powiedziała Van wchodząc do mojego pokoju

-Nie chce gość * odparłam, ale kiedy zobaczyłam Andriju uśmiechnęłam się delikatnie. Po czym podeszłam i mocno się do niego przytuliłam.

-Cześć*powiedziała po czym pocałował mnie w głowe. 

-No hej, co Cię sprowadza?

-No jak to miałaś zadzwonić, powiedziałem Ci że jestem do czwartku* odcunełam się od niego. 

-No właśnie a czwartek już minał

-Hah Haha zabawna jesteś * odparł sarkastycznie co mnie rozśmieszyło

-Musiałem się z Tobą spotkać.

-mówiłam Ci że kocham kogoś niego prawda

-A ja widziałem co on zrobił, to niewybaczalne. Nie zamierzasz mu wybaczyć?

-Co mam mu wybaczyć?, widzisz go tutaj.?, widzisz mój dzwoniący tel albo ese przez które nie mogę sobie poradzić bo ciągle napływają?. Nie, no właśnie nie jesteśmy razem co z tego że go kocham skoro i tak nie jesteśmy razem.

*Perspektywa Rossa*

Chciałem to wszystko odkręcić, ale reżyser naszego filmu stwierdził że tak będzie najlepiej. Jeśli główna para filmu trochę będzie serio para. Jej to odpowiadało mnie nie. Wcale mnie nie interesował film, wcale nie chciałem z nią być, nie pisałem się na to a ten film to jakaś porażka. Zdecydowanie, porażka. Jak mogę nie być z dziewczyną którą kocham tylko dziewczyną z którą nie mam nic wspólnego. Leżałem właśnie na łóżku patrząc beznadziejnie na dach.

-Ross minał tydzień, może pora zadzwonić do Lau

-A co jej powiem Rik?, wiem, przepraszam Cię jestem idiotą, nie możesz nawet zadzwonić do swojej dziewczyny. Wiem, ale co mam powiedzieć Laurze, wybacz ale kazali mi wrócić do niej?

-Okłam ją * odrzekł Rik * okłam, wtedy mniej ją będzie boleć. * zobaczyłem że Van dzwoni do mnie

-Van, chcesz z nią pogadać?

-Chce* odparł spoglądając na mnie * zgoda okłamie ją i Laurę powiem że czuje coś do Mai, my po prostu nie możemy być razem trzeba się z tym faktem pogodzić * powiedziałem do niego * A ty jak i reszta * spojrzałem na nich bo wszyscy na mnie spojrzeli

-Będziecie trzymali się tej teoria. * Przytaknęli głową

-Jesteś gotowy na fakt że stracisz Laurę już na zawsze? * zapytał Ell

-Jesteś gotowy na to że Mitchell będzie Twoją panną? * zapytał Rocky

-Jesteś gotowy na to by udawać przez całe życie? * Rik

-Będziemy kłamać Ross, ale obiecaj mi jedno * Rydel się po płakała * Nie zbliżysz się nigdy do Laury, już nigdy jej nie zranisz, nigdy nie zamienisz słowa nigdy nie będzie Raury? * odpowiedziała płacząc i tulac swojego obecnego już chłopaka.

-Raury? * zapytałem zdziwiony

-Wymyśliliśmy to z paczką, to zdrobnienie od Laury i Rossa * odpowiedział Rik.

-Rozumiem, zgoda to koniec. Miłość przepadła a uczucie ugasiło.

-Hej

-Hej no nareście , gdzie Rik

-Mogę pogadać z Laurą?

-Po co chcesz dalej ją ranić

-Nie, obiecuje że to już ostatni raz

-A więc to prawda?, ty i Mitchell jesteście razem ? * spojrzałem na resztę

-Tak... jesteśmy

-Zgoda, powiedz to Laurze a potem chce pogadać z Rikiem * po chwili usłyszałem Laure

-Czesc

-Hej, chce coś Ci powiedzieć

-Wróciłeś do Mai prawda?

-Tak, wróciliśmy do siebie

-Czy ty mnie kiedyś kochałeś?

-Nie, nigdy nie czułem do Ciebie tego co czuje do niej * odpowiedziałem myśląc jednak o Laurze o tym jakbym to jej mówił że do niej coś czuje

-W porządku, myślę że nie powinniśmy utrzymać jaki kol wiek stosunków

-Ja też tak uważam, tylko zawodowe bo gramy w jednym serialu.

-Spróbuje się z niego wycofać

-Co!, nie możesz, nie możesz się wycofać.

-Ross tak będzie najlepiej, mniej będzie nas boleć, a właściwie mnie. Twój widok ta rozmowa jest straszna.

-Wiem, domyślam się. Dobra kończę, obiecałem rozmowę Rik i Van.

-Jasne żegnaj

-Poczekaj poczekaj Lau * dostałem od Rydel w plecy, nie wiedziałam co chce do Końca powiedzieć.

-Obiecaj mi dwie rzeczy. Po pierwsze spróbuj zakochać się w kimś kto Cię serio pokocha, a po drugie nie rezygnuj z serialu przez takiego debila jak ja * Nie odpowiedziała usłyszałem Van w tel.

-Ross jesteś największym idiotą na świecie, największym frajerem. Największym nie czułym dupkiem jakiego kiedykolwiek słyszałam, nie zbliżaj się do mojej siostry. Do mnie, masz zakaz zbliżania się do nas. Nie chce Cię znać. * tel odebrał mi Rik

-Więc co ja też mam zakaz zbliżania się do Ciebie i Laury tak?, może powinienem wraz z moją rodziną wynieś się z Miami byś mogła być szczęśliwa

-Rik to...

-To co?, Ross to mój brat nawet jakby zabił będę go bronić, nie możesz wypowiadać się na temat o którym nie masz zielonego pojęcia. Naprawdę zapowiadałaś mnie tą postawa, myślę że sami powinniśmy zrobić sobie przerwę. Nie chce być z kimś to tak się zachowuje.

-chcesz rozstania?

-Tak chce tego * powiedziałem rozłączając się.

-Coś ty narobił! * wrzasnąłem na niego

-Masz zbyt głośny głośnik w tel wszystko słyszałem i nie pozwolę by ktoś nazywał Cię skończonym idiotą oprócz mnie * poczochrał mnie po włosach po czym usiadł na kanapie.

-Prze zemnie i moją głupotę rozstałeś się z Van

-Trudno, wiadomo było że stanie po stornie Laury, jednak nie zna prawdy i powodu tego waszego rozstania. Ja też musiałem stając po Twojej stronie bracie. Pamiętasz * wyciągnął dłoń w moją stronę * Zawsze razem * odparł po czym przybiliśmy sobie piątkę. Podbiegła do nas Rydel i nas mocno do siebie przytuliła

-Straciłam siostry, ale mam ciągle was. Dlatego jestem najszczęśliwsza na świecie * odparł robiąc z nami misia.

*Perspektywa Laury*

-Wybacz że to wszystko słyszałeś * odparłam patrząc na niego i moja siostrę

-Dokładnie, takie kłótnie tylko z siostrami Marano. * Przytuliłam moją siostrę

-Przepraszam tak wyszło że ty i Rik

-To nic wiadomo było że będzie po stronie brata.

-A ty nie musiałaś stawać po mojej, przez to jesteś nieszczęśliwa

-Nigdy facet nie będzie ważniejszy niż ty Laura. Nigdy, a ty *pokazała na Andriju * jeśli chcesz być z moją siostrą to czeka Cię spora walka o jej serce.

-Wiem nie poddam się * odrzekł a Van posłała mi pełne uznania spojrzenie po czym mnie mocno do siebie przytuliła. Od tego zdarzenia, nie co mineło w  końcu pojawiła się moja płyta. Dziś siedziałam w Empiku i podpisywałam ją. Myślałam że mi ręka odpadnie tak dużo osób chciało mój autograf. Nie powiem okładka bardzo mi się podobała. Jednak ta sesja zdjęciowa była genialna. Dziś jednak czekało mnie kolejne wielkie wydarzenie. Po raz pierwszy miał pojawić się na Disney Chanel nasz serial. 


Pierwsza premiera. A ja Vanessa, Raini, Calm i Andrew byliśmy razem. W naszym budynku gdzie nagrywaliśmy pierwszy odcinki, siedzieliśmy na sofie modląc się by nasz serial miał dużą popularność. No i stało się serial po 30 minutach zakończył się sukcesem. Potem pokali nas jak opowiadamy o serialu co tylko nas rozśmieszyło i myślę że fanów też. Pokazali jak nagrywam piosenkę tytułową z Rossem po czym zaczęliśmy skakać z radość w Górę. Okazało się że dawno żaden serial nie miał tak takiej osłony. Tuląc przyjaciół byłam szczęśliwa. Właśnie tego mi brakowało sukcesu, za sukcesem. I tak właśnie minał pierwszy miesiąc, drugi dochodził trzeci. Nie rozmawialiśmy z Van z rodzeństwem Lynch, ale dzięki gazetą wiedzieliśmy wszystko. Odnosili wielki sukces oj bardzo wielki. Już wiadomo było że po tym turdno będzie kolejne i kolejne byli gwiazdami. No jak zresztą ja z Van Raini i Claum. Nie przeszliśmy nie zauważenie na ulicy, zaraz ktoś chciał autograf. Zdjęcie, podanie dłoni. No a ja i  Andrew, zbliżaliśmy się do siebie, jednak daleko bardzo daleko nam było do zostania parą. Ja nie ufałam nikomu,a on uczył się kontroli. A kiedy wyjechał wiedziałam że mam na chwili spokoju. Wiedziałam że się podda, no i nawet o to mi chodziło ,poddaje się a ja będę szczęśliwa.